Przepiękny stworzyłeś świat, Boże
Hojnymi darami obdarowałeś człowieka
Czy Ci to już wynagrodził?
Czy może jeszcze trochę poczeka?
Bo człowiek szuka Cię, Boże
W tej całej pięknej przyrodzie
Lecz często zapomina, że się przy
Tobie dzisiaj zatrzymał
Nie zawsze widzi, rozumie
Nie zawsze sercem pojmuje
Nie zawsze Cię wielbi słowami
Nie zawsze kocha czynami
Ileż to razy stawałeś
Przed nami w innej postaci
Lecz nikt Cię Boże nie poznał
I jakże często utracił
Jakież to wielkie szczęście
By móc Cię dostrzec w bliźnim z daleka
Pozostać w Twoich ramionach
I już nigdy z nich nie uciekać
Spotkania z Tobą, o Boże
Niech pozostaną na zawsze już między nami
Bo jak Cię można nie poznać
Kiedy Ty chodzisz naszymi drogami
Cierpliwość Twoja, Boże, popłaca
Bo człowiek wciąż w Twe objęcia wraca
Pragnie być blisko Ciebie
Kochać Cię i wielbić cały sercem w niebie
Ela Dębała